Start z wody na narcie solowej.
Zanim zaczniemy, proponuję najpierw przepłynąć się na dwóch nartach (combo) i podczas stabilnej jazdy za łodzią zrzucić jedną nartę a następnie kontynuować jazdę na jednej z włożonymi obiema stopami w wiązania.
Należy wybrać długi odcinek prosty i zapamiętać miejsce gdzie się zrzuciło nartę, aby później ją odnaleźć. Weźcie pod uwagę ewentualny prąd i kierunek wiatru bo narta może się przemieścić i być w innym miejscu niż ją zostawiliśmy. Przed zrzuceniem ustabilizujmy i zredukujmy prędkość.
Po zrzuceniu narty nie wkładajmy od razu stopy do tylnego wiązania tylko potrzymajmy wyprostowaną i wysuniętą lekko na zewnątrz stopę w wodzie (raczej palce stopy) dla złapania równowagi.
Gdy opanowaliśmy ten etap to należy spróbować startu na jednej narcie. Startujemy zawsze z głębokiej wody nigdy z pomostu czy innego stałego miejsca czy z płytkiej wody stojąc na dnie na nodze bez narty.
Są dwa sposoby startu na narcie solowej:
- Stopy włożone w obydwu wiązaniach- raczej dla narciarzy poniżej 85 kg i tych co mają pełne tylne wiązanie, uniemożliwiające włożenie stopy podczas jazdy.
- Tylko przednia stopa w przednim wiązaniu.
Obydwa sposoby są o podobnej skali trudności. Uważam, że pierwsza metoda jest łatwiejsza w nauce i od razu po wystartowaniu jesteśmy gotowi do jazdy.
W obydwu wariantach startu są te same kluczowe aspekty:
- Ręce zawsze powinny być wyprostowane.
- Kolana zawsze zgięte (przy pierwszym sposobie, przy drugim tylko przednie kolano)
- Nie wolno się odchylać do tyłu podczas startu ani prostować przedniej nogi
- Ciężar powinien być przeniesiony na przednią stopę a właściwie jej palce.
- Narta powinna byś ustawiona w stosunku do lustra wody pod kątem ok. 45 stopni i jej dziób nad powierzchnią.
- Lina holująca powinna być napięta i sternik zanim przyspieszy powinien ok. 1-2 m holować narciarza na prędkości portowej – właśnie aby tę linę dokładnie naciągnąć.
Sposób nr. 1 podczas startu należy (dla narciarza lewa noga z przodu – regular) skręcić nartę w lewo tak jak by jej oś obrotu była gdzieś na jej środku- czyli dziób w lewo a tył narty w prawo. W tej pozycji płyniemy w lewo i nie prostujemy narty w kierunku łodzi pod żadnym pozorem aż do momentu gdy będziemy całkowicie na powierzchni wody. Próba wyprostowania narty kończy się zwykle przewrotką w prawo. Staramy się aby nasza pozycja w wodzie była jak najbardziej zwarta w sobie (kuleczka – mniejsze opory w wodzie). Dla narciarzy prawa noga z przodu – goofy robimy to samo tylko w prawą stronę. Należy pamiętać o wszystkich aspektach 1-6.
Sposób nr.2 w tym przypadku startujemy i płyniemy prosto w kierunku łodzi. Staramy się aby nasza pozycja była jak najbardziej zwarta w sobie (kuleczka – mniejsze opory w wodzie), klatka piersiowa była jak najbliżej zgiętego kolana nogi, do której przypięta jest narta. Wolna noga całkowicie wyprostowana, odsunięta do tyłu i na bok, palce stopy obciągnięte. Noga ta zastępuje nam drugą nartę. Po wyjściu z wody nie wkładamy jej od razu do tylnego wiązania tylko jej palce trzymamy w wodzie dla lepszej równowagi. Gdy czujemy, że jest stabilnie wkładamy dopiero tylną nogę do wiązania a sternik może wtedy przyspieszyć do właściwej prędkości. Należy pamiętać o wszystkich aspektach 1-6.
